Geplaatst op 12 maart 2021 door Marie-Laure
Deze prachtige documentairefilm, die zich in Locarno onderscheidde door de Zonta-prijs van de Week van de Critici en vervolgens door de Louis Delluc-prijs, ontving in 3 2021 Césars, waaronder die van Beste Documentaire. Als dat Gaillard niet is!
De 46e Césars-ceremonie vond plaats op 12 maart 2021 in Olympia en beloonde de documentaire 3 keer Tieners gefilmd in Brive.
In zijn toespraak bracht directeur Sébastien Lifshitz hulde aan onze twee Brivistes. "Ik denk aan Emma en Anaïs. Ze accepteerden de aanwezigheid van een camera gedurende vijf jaar. Zij vertegenwoordigen de jeugd, de jeugd die vandaag aan het proosten is. Ik draag deze Caesar op aan deze jeugd, in de hoop dat de goede tijden terugkeren' verklaarde de regisseur op het podium van de Olympia in Parijs.
Deze prijs werd toegekend aan Yolande Decarsin, Fanny Martin, Jeanne Delplancq en Olivier Goinard: "Emma, Anaïs, het was een genoegen om met jullie mee te gaan, in jullie tienerleven hebben we met veel plezier aan deze film gewerkt".
500 uur aan beelden (rushes) voor 2u15 film. Een enorme hoeveelheid werk en een beloning voor redacteur Tina Baz.
Vergeet niet dat de film ook genomineerd was voor Beste Film, Beste Regie en Beste Foto
Emma en Anaïs zijn onafscheidelijk en toch zit alles hen tegen: fysiek en sociaal. Tieners volgt hun reis vanaf de leeftijd van 13 jaar tot ze de volwassenheid bereiken: een leeftijdsgroep waarin we de kindertijd verlaten zonder volledig volwassen te zijn. Het is een periode waarin transformaties en eerste keren allemaal plaatsvinden.
Geleid door de wens om de transformatie van deze jonge meisjes vandaag de dag te filmen, wist Sébastien Lifshitz zelf niet waar dit avontuur hem naartoe zou brengen. Op hun 18e verjaardag vragen we ons af welke vrouwen ze zijn geworden en waar hun vriendschap ligt. Via deze jeugdkroniek schetst de film ook een portret van Frankrijk van de afgelopen vijf jaar.
De keuze van de regisseur viel op Brive omdat hij het leven van tienermeisjes in een klein stadje met 50 inwoners, dicht bij de natuur, wilde tonen en zo het verstrijken van de tijd en de seizoenen wilde illustreren. Sébastien Lifshitz waardeerde de rust en zachtheid van de stad in Brive. Hij wilde niet dat zijn film in de buitenwijken zou worden opgenomen, om te voorkomen dat de sociale realiteit onder de aandacht zou worden gebracht ten koste van portretten van individuen.
De keuze voor Sébastien Lifshitz lag voor de hand: Emma en Anaïs waren vrienden, met verschillende sociale achtergronden en zeer verschillende persoonlijkheden. Hij waardeerde de vrijgevigheid en moed die ze tijdens het filmen toonden door zeer intieme woorden te onthullen.
Deze documentaire is een film die zowel teder als pijnlijk is, waarin we van lachbuien naar momenten van concentratie gaan. Eén ding is zeker: de emotie is er!
Deel dit artikel
Of deel de link
Welkom bij de Gaillards!
Kies een taal: